Supper at Emmaus (1642), Rembrandt van Rijn 13 Καὶ ἰδοὺ δÏο á¼Î¾ αá½Ï„ῶν ἦσαν ποÏευόμενοι á¼Î½ αá½Ï„ῇ τῇ ἡμÎÏá¾³ εἰς κώμην ἀπÎχουσαν σταδίους ἑξήκοντα ἀπὸ ἹεÏουσαλήμ, á¾— ὄνομα Ἐμμαοῦς.
14 καὶ αá½Ï„οὶ ὡμίλουν Ï€Ïὸς ἀλλήλους πεÏὶ πάντων τῶν συμβεβηκότων τοÏτων.
15 καὶ á¼Î³Îνετο á¼Î½ Ï„á¿· á½Î¼Î¹Î»Îµá¿–ν αá½Ï„οὺς καὶ συζητεῖν καὶ αá½Ï„ὸς ὠἸησοῦς á¼Î³Î³Î¯ÏƒÎ±Ï‚ συνεποÏεÏετο αá½Ï„οῖς ·
16 οἱ δὲ ὀφθαλμοὶ αá½Ï„ῶν á¼ÎºÏατοῦντο τοῦ μὴ á¼Ï€Î¹Î³Î½á¿¶Î½Î±Î¹ αá½Ï„όν.
17 εἶπε δὲ Ï€Ïὸς αá½Ï„οÏÏ‚ · Τίνες οἱ λόγοι οὗτοι οὓς ἀντιβάλλετε Ï€Ïὸς ἀλλήλους πεÏιπατοῦντες καί á¼ÏƒÏ„ε σκυθÏωποί;
18 ἀποκÏιθεὶς δὲ ὠεἷς, ᾧ ὄνομα Κλεόπας, εἶπε Ï€Ïὸς αá½Ï„όν · Σὺ μόνος παÏοικεῖς á¼Î½ ἹεÏουσαλὴμ καὶ οá½Îº ἔγνως Ï„á½° γενόμενα á¼Î½ αá½Ï„ῇ á¼Î½ ταῖς ἡμÎÏαις ταÏταις;
19 καὶ εἶπεν αá½Ï„οῖς · Ποῖα; οἱ δὲ εἶπον αá½Ï„á¿· · Τὰ πεÏὶ Ἰησοῦ τοῦ ÎαζωÏαίου, ὃς á¼Î³Îνετο á¼€Î½á½´Ï Ï€Ïοφήτης δυνατὸς á¼Î½ á¼”Ïγῳ καὶ λόγῳ á¼Î½Î±Î½Ï„ίον τοῦ Θεοῦ καὶ παντὸς τοῦ λαοῦ,
20 ὅπως τε παÏÎδωκαν αá½Ï„ὸν οἱ á¼€ÏχιεÏεῖς καὶ οἱ ἄÏχοντες ἡμῶν εἰς κÏίμα θανάτου καὶ á¼ÏƒÏ„αÏÏωσαν αá½Ï„όν.
21 ἡμεῖς δὲ ἠλπίζομεν ὅτι αá½Ï„ός á¼ÏƒÏ„ιν ὠμÎλλων λυτÏοῦσθαι τὸν ἸσÏαήλ · ἀλλά γε σὺν πᾶσι τοÏτοις Ï„Ïίτην ταÏτην ἡμÎÏαν ἄγει σήμεÏον ἀφ’ οὗ ταῦτα á¼Î³Îνετο.
22 ἀλλὰ καὶ γυναῖκÎÏ‚ τινες á¼Î¾ ἡμῶν á¼Î¾Îστησαν ἡμᾶς γενόμεναι ὄÏθÏιαι á¼Ï€á½¶ τὸ μνημεῖον,
23 καὶ μὴ εὑÏοῦσαι τὸ σῶμα αá½Ï„οῦ ἦλθον λÎγουσαι καὶ ὀπτασίαν ἀγγÎλων ἑωÏακÎναι, οἳ λÎγουσιν αá½Ï„ὸν ζῆν.
24 καὶ ἀπῆλθόν τινες τῶν σὺν ἡμῖν á¼Ï€á½¶ τὸ μνημεῖον, καὶ εὗÏον οὕτω καθὼς καὶ αἱ γυναῖκες εἶπον, αá½Ï„ὸν δὲ οá½Îº εἶδον.
25 καὶ αá½Ï„ὸς εἶπε Ï€Ïὸς αá½Ï„οÏÏ‚ · á½® ἀνόητοι καὶ βÏαδεῖς τῇ καÏδίᾳ τοῦ πιστεÏειν á¼Ï€á½¶ πᾶσιν οἷς á¼Î»Î¬Î»Î·ÏƒÎ±Î½ οἱ Ï€Ïοφῆται!
26 οá½Ï‡á½¶ ταῦτα ἔδει παθεῖν τὸν ΧÏιστὸν καὶ εἰσελθεῖν εἰς τὴν δόξαν αá½Ï„οῦ; 27 καὶ á¼€Ïξάμενος ἀπὸ ΜωϋσÎως καὶ ἀπὸ πάντων τῶν Ï€Ïοφητῶν διεÏμήνευσεν αá½Ï„οῖς á¼Î½ πάσαις ταῖς γÏαφαῖς Ï„á½° πεÏὶ ἑαυτοῦ.
28 Καὶ ἤγγισαν εἰς τὴν κώμην οὗ á¼Ï€Î¿ÏεÏοντο, καὶ αá½Ï„ὸς Ï€Ïοσεποιεῖτο ποÏÏωτÎÏω ποÏεÏεσθαι ·
29 καὶ παÏεβιάσαντο αá½Ï„ὸν λÎγοντες · Μεῖνον μεθ’ ἡμῶν, ὅτι Ï€Ïὸς ἑσπÎÏαν á¼ÏƒÏ„ὶ καὶ κÎκλικεν ἡ ἡμÎÏα. καὶ εἰσῆλθε τοῦ μεῖναι σὺν αá½Ï„οῖς.
30 καὶ á¼Î³Îνετο á¼Î½ Ï„á¿· κατακλιθῆναι αá½Ï„ὸν μετ’ αá½Ï„ῶν λαβὼν τὸν ἄÏτον εá½Î»ÏŒÎ³Î·ÏƒÎµ, καὶ κλάσας á¼Ï€ÎµÎ´Î¯Î´Î¿Ï… αá½Ï„οῖς.
31 αá½Ï„ῶν δὲ διηνοίχθησαν οἱ ὀφθαλμοὶ, καὶ á¼Ï€Îγνωσαν αá½Ï„όν · καὶ αá½Ï„ὸς ἄφαντος á¼Î³Îνετο ἀπ’ αá½Ï„ῶν.
32 καὶ εἶπον Ï€Ïὸς ἀλλήλους · Οá½Ï‡á½¶ ἡ καÏδία ἡμῶν καιομÎνη ἦν á¼Î½ ἡμῖν, ὡς á¼Î»Î¬Î»ÎµÎ¹ ἡμῖν á¼Î½ τῇ á½Î´á¿· καὶ ὡς διήνοιγεν ἡμῖν Ï„á½°Ï‚ γÏαφάς;
– Luke 24: 13-32
